- assensio
- as-sensĭo ( ads- ), ōnis, f. [assentior], an assent, agreement, approbation, applause (esp. in rhetor. and philos. lang.;
beyond this sphere assensus is more usu.): orationis genus exile nec satis populari adsensioni accommodatum,
Cic. Brut. 30, 114; id. Inv. 1, 31, 51:crebrae adsensiones, multae admirationes,
id. ib. 84, 290; id. Mil. 5:plurium,
Sen. Ep. 7:simulata,
Quint. 6, 3, 73; so Plin. Ep. 3, 4, 4; 4, 12, 6 al.—In philos. lang., an assent to the reality of sensible appearances: nunc de adsensione atque adprobatione, quam Graeci sunkatathesin vocant, pauca dicemus, Cic. Ac. 2, 12, 37:non sunt neque adsensiones neque actiones in nostrā potestate,
id. Fat. 17 (v. the context, and id. ib. 19).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.